Η επικαιρότητα τρέχει ακόμα πιο γρήγορα απο το χρόνο,τα λεπτά της ωρας, τα
δευτερόλεπτα. Ξεχάσαμε την ειβολή στη Νομική, τις εκατέρωθεν κραυγές μας
για το εθνικό, πλέον, πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, κουραστήκαμε να τα
ρίχνουμε στη Μέρκελ. Πάνω πού «πειστήκαμε» πως πέφτει ο πρωταγωνιστικός
εκπρόσωπος του αραβικού σοσιαλιστικού τρόπου εξουσίας, ο Μουμπάρακ,
αρχίσαμε να συζητάμε μήπως τελικά εχουν δίκιο οι διεθνείς υποστηρικτές του,
ότι αν φύγει, η μαντήλα του φονταμενταλισμού θα τα κάνει χειρότερα.
Επιτέλους, ο Κολοκοτρώνης έγινε θέμα συζήτησης από κομμάτι της νεολαίας,
γιατί κάποιος «άγνωστος» στις καφετέριες Πέτρος Τατσόπουλος- σιγά μη
γνωρίζουν και το βιογραφικό του-επεσε θύμα του ηλεκτρονικού «Μεγάλου
Αδελφού» και της κακοήθειας πού στηρίζεται από μερίδα δημοσιογράφων καί
bloggerς. Ζαλισμένοι από αυτή την άκρατη ορμή της επικαιρότητας, περπατάμε
στην καθημερινότητα μιας άθλιας Αθήνας, χωρίς να βρίσκουμε λεπτό να τη
δούμε, να τη λυπηθούμε, να τη βοηθήσουμε, όπως θα κάναμε -αν δεν μέναμε στά
λόγια – για τις online casino ανάγκες της αλληλεγγύης πρός τους μετανάστες και τους
άστεγους.
Η Αθήνα και η κατάντια της ποτέ δεν απασχόλησε με την ίδια ορμή και οργή,
την πλειονότητα των λαλίστατων περί του πολιπολιτισμικού μοντέλου που
θέλουν να επικρατήσει της αριθμητικής λογικής και της αναλογικότητας κάθε
χώρας, κάθε πρωτεύουσας. Κάθε έννοια πολιτισμού της καθημερινότητας casino online έχει
εξαφανισθεί απο το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας. Πόσο κοντά
βρισκόμαστε με το κίνημα «Δεν πληρώνω», πόσο αλληλέγγυοι είμαστε με τους
«κατατρεγμένους» που πήραν κλήση από τη δημοτική αστυνομία , πόσο
ελληναράδες γινόμαστε για το δικαίωμα να καπνίζουμε όπου θέλουμε.
Εθισμένοι, προσπερνάμε την αθλιότητα από το αδέσποτο «κίνημα» των
grafiti ,την πλουμιστή κουρελαρία που «στεγάζει» εξω από τά μηνημεία μας
μαζί με τις μαϊμού τσάντες και την αδυναμία του κράτους να επιβληθεί…
Αδιάφοροι ακόμα και για τα δικαιώματά μας και τη σωματική μας ακεραιότητα,
πεζοί, ανεχόμαστε την όλο και διογκούμενη αλητεία των μηχανόβιων που
θεωρούν ΚΑΙ τα πεζοδρόμια δικά τους για να κόβουν δρόμο, με τσαμπουκά
δικαιούχου. Πόσο μακρυά μας πέφτει η οδός Τοσίτσα πίσω από το κορυφαίο
αρχαιολογικό Μουσείο της χώρας και την αφήνουμε να πεθαίνει από τίς
σύριγγες των εξαθλιωμένων.
Πόσο πολύ πονάει η τσέπη μας από το μνημόνιο, αλλα καθόλου για τους
απελπισμένους παλαιούς καταστηματάρχες της Στουρνάρη θύματα των «Νέων
Δεκεμβριανών», που διαγκωνίζονται για το ποιός θα προλάβει να κλείσει το
μαγαζί του πρώτος και να γλυτώσει.Και λέω, μήπως κάποτε πρέπει να
ασχοληθούμε και με τις μειονότητες τών Αθηναίων;
.jpg)
